The Green Oscars

The Ashden Awards for Sustainable Energy are presented every year to renewable projects in UK and developing countries in the world which aim at protecting the environment and improving the quality of life. The Ashden Awards are also called the Green Oscars. Read More

This year, projects BIOTECH from Kerala, SKG Sangha from Karnataka have won the awards under Biogas category. This year's 'Outstanding award', awarded to a past winner whose work has accelerated since winning an award has been given to Bangalore based Selco.

SKG Sangha has radically improved the lives of thousands of rural families in Karnataka, by supplying them with both dung based biogas plants for cooking and a specially designed unit that turns the slurry from the biogas plant into high quality fertiliser. It provides a cheap, reliable source of energy, reduces indoor air pollution and eases pressure on forest resources. The units supplied by SKG Sangha produce fertiliser simply by combining the slurry with straw and leaves and then adding worms which re-digest the mixture to produce vermicompost. SKG Sangha has installed over 43,000 biogas plants in the state of Karnataka alone.

The SKG Sangha's plant can be easily installed in rual areas where dung is readily available. We do have this plant installed at our native village. The plant needs no major maintainence. The gas produces highly bluish flame making it better than the LPG!

BIOTECH has succeeded in tackling the problem of the dumping of food waste in the streets of Kerala through the installation of biogas plants that use the food waste to produce gas for cooking and, in some cases, electricity for lighting; the residue serves as a fertiliser. To date BIOTECH has built and installed an impressive 12,000 domestic plants (160 of which also use human waste from latrines to avoid contamination of ground water), 220 institutional plants and 17 municipal plants that use waste from markets to power generators.

The BIOTECH Project is really boom for the urban areas. It can be easily installed in every house hold in cities as having a underground small plant is feasible. This also results in proper disposal of organic wastes, also reduces the pressure on under ground drainage.

Selco, based in Bangalore, provides its solar photovoltaic, electricity generating technology to families through microfinance, which means underwriting the cost for poor families. The price of a Selco solar home system is between US$275 and US$325 and it uses solar power to charge batteries during the day so lights and other appliances can run off them during dark hours.

With long power cuts in rural areas, Selco's solar systems have become a saviour of the rural people, also easing the pressure to build more power plants.

Rural India is making great progress in the field of sustainable energy by harnessing Solar energy and the bio-wastes. Thanks to Government's encouragement and sky rocketing electricity bills, people in urban India are going for solar water heaters. Much research needs to be done in the field of harnessing energy from the huge amount of wastes produced by the cities. Making Rain water harvesting and a small bio-gas plant mandatory in every house hold in cities makes a good start.

ಅವರ್ರಾ? ಗಂಟೆನಾ?

"ಇನ್ನು ಎಷ್ಟ್ ಹೊತ್ತಾಗುತ್ತಪ್ಪ?"

"ಇನ್ನು ಮೂರ್ ಅವರ್ ಅಗುತ್ತೆ ಸಾರ್."

ಇಂತಹ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಇದೇ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಬರುತ್ತದೆ. ಅಯ್ಯೊ! ಇದೆಂತಹ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಹಿಂದೆ ಇಲ್ಲ, ಮುಂದೆ ಇಲ್ಲ! ಜೊತೆಗೆ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೂ, ಉತ್ತರಕ್ಕೂ, ಈ ಬರಹಕ್ಕೂ ಏನು ಸಂಬಂಧ ಎನ್ನುತ್ತೀರ? ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಈ ಉತ್ತರದಲ್ಲಿನ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟೆ.

ಮೂರ್ ಅವರ್! ಅಯ್ಯೋ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 'ಗಂಟೆ' ಎನ್ನುವ ಪದವಿಲ್ಲವೇ ಬಳಸಲಿಕ್ಕೇ? ಹೋಗಲಿ ಬೇಡ, ತ್ರೀ ಅವರ್ಸ್ ಅಂದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ಕನ್ನಡ ಅಂಕಿಯ ಜೊತೆ ಬಲವಂತದ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬಳಸುವುದೇತಕ್ಕೆ? ಏನು, ಮೂರು ಕೆಜಿ ಎನ್ನುವುದಿಲ್ಲವೇ ಎನ್ನುವುದಾದರೆ, ಕೆಜಿಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಪದವೂ ಇಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಅಂಕಿ, ಅಳತೆಗಳ ವಿಚಾರವಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾದುದು, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ತೂರಿಸುವುದೇಕೆ?

ಹೌದು, ನಾವೆಲ್ಲರೂ, ದಿನನಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಈಗೀಗ ಬಳಸುತ್ತೇವೆ. ಕೆಲವು ಆಂಗ್ಲ ಪದಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಮಾನಾಂತರ ಪದಗಳಿಲ್ಲ. ಆ ಸಂಧರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಬಳಕೆ ಸರಿ, ಸಮಂಜಸ. ಕೆಲವು - ಮೊಬೈಲ್, ಸ್ಪೀಕರ್... ಇವುಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಪದಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಬಹುದಾದರೂ ಅವುಗಳ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈಗಾಗಲೇ ಇರುವ ಕನ್ನಡ ಪದಗಳ ಬದಲು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಪದವೇಕೆ?

ನೋಡಿ, ತಿಂಡಿ - tiffin, ಲೋಟ - glass, ತಟ್ಟೆ - plate, ಖಂಡಿತ -guarantee, ಕೋಣೆ - room.. ಹೀಗೆ ಪಟ್ಟಿ ಮುಗಿಯುವುದೇ ಕಾಣೆ! ಏಕೆ ಹೀಗೆ? ಸ್ವಲ್ಪ ನಮ್ಮವರಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷಿನ ವ್ಯಾಮೋಹ ಹೆಚ್ಚೇ ಎನ್ನಿ. ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೀಷನ್ನು ಕಲಿಯಬಾರದೆನ್ನುತ್ತಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ ಬಳಸುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ 'ಆದಷ್ಟು' ಕನ್ನಡ ಪದಗಳನ್ನೇ ಬಳಸುವುದಕ್ಕೇನು? ಇದು ಕೇವಲ ಕನ್ನಡ-ಇಂಗ್ಲೀಷಿನ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಪದಗಳ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಪದಗಳನ್ನೂ ಹೇರಳವಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತೇವೆ. ಕಣ್ಣಾಸ್ಪತ್ರೆ - ನೇತ್ರಾಲಯ, ಬೀದಿ - ರಸ್ತೆ, ಗುಡಿ - ದೇವಸ್ಥಾನ. ವಾರಗಳ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದಲೇ ಎರವಲು ಪಡೆದಿದ್ದೇವೆ. ನೋಡಿ, ಕಣ್ಣಾಸ್ಪತ್ರೆ ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟರೆ, ಯಾವುದೋ ಮೂರನೇ ದರ್ಜೆಯ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಎಂದು ಜನ ಎಂದುಕೊಂಡಾರು ಅಂತ ಭಾವಿಸಿ, ಅತ್ಯುತ್ತಮ ದರ್ಜೆಯದ್ದು ಎಂದೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಂದು, 'ನೇತ್ರಾಲಯ' ಎಂದು ಹೆಸರಿಡುತ್ತಾರೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ, ಸಂಸ್ಕೃತದ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದರೆ ಉತ್ತಮ ದರ್ಜೆ ಎಂಬುದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರ ನಂಬಿಕೆ. ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಕನ್ನಡದ ಮೇಲೆ ಏಕೀ ಕೀಳರಿಮೆ?

ಇದೇ ವಾದವನ್ನು ನಾನು ಕೆಲವರ ಮುಂದೆ ಹಿಂದೆ ಇರಿಸಿದಾಗ, 'ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯ ಪದಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ದೊಡ್ಡತನವಿರಬೇಕು', ಎಂಬ ಉತ್ತರ ಬಂತು. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷನ್ನು ಉದಾಹರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೌದು, ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ಇಂದು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯ ಪದಗಳೇ ಇವೆ. ಅದು ಇಂದು ಸರ್ವ ವ್ಯಾಪಿ. ಆದರೆ ಅದು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳೇ ಬೇರೆ. ಬಹುಪಾಲು ಜಗತ್ತನ್ನು ಆವರಿಸಿದ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಒಂದಾದರೆ, ಯು.ಎಸ್.ಎ ನಲ್ಲಿ ಅದರ ಬಳಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರಣ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೂ ಹೇರಳವಾಗಿ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದರೆ, ಅದೂ ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಂತೆ ಆಗಬಹುದು ಎಂದೆನಿಸಿದರೆ ಅದು ಅಸಾಧ್ಯ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಪದಗಳೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುತ್ತದೆ ಅಷ್ಟೆ.

ನನ್ನ ಮಾತೃ ಭಾಷೆ ತಮಿಳು ಮೂಲವಾದ ಸಂಕೇತಿಯಾದುದರಿಂದ, ತಮಿಳು ನನಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಕಲಿಯಲು ಇನ್ನೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ತಮಿಳು ಇಂದು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಗ್ರ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಿದೆಯೆಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಅದರ ಪದಗಳ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ. ತಮಿಳರಿಗೆ ಅದರ ಮೇಲಿರುವ ಪ್ರೀತಿ, ಗೌರವ. ಕನ್ನಡ-ತಮಿಳು ಎರಡಕ್ಕೂ ಸಮನಾದ ಇತಿಹಾಸವಿದ್ದಾರೂ, ಕನ್ನಡ ತನ್ನ ಅದೇ ರೂಪವನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ, ತೆಲುಗು, ಮಲಯಾಳದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಪದಗಳು ಹೇರಳವಾಗಿ ನುಸುಳಿವೆ. ತಮಿಳು ಹಾಗೇ ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕನ್ನಡಕ್ಕಿಂತ ಎಷ್ಟೋಪಾಲು ವಾಸಿ. ಈ ಕನ್ನಡ-ತಮಿಳು ಪದಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ತಿಂಗಳ್ - ಚಂದ್ರ, ಅರಸ್ - ಸರ್ಕಾರ, ಇಳೈ - ಭೂಮಿ, ವಂಡಿ - ಗಾಡಿ... ನೋಡಿ ತಮಿಳಿನ ಎಲ್ಲಾ ಪದಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೂ ಇವೆ. 'ಬೆಳದಿಂಗಳಿ'ನಲ್ಲಿರುವ ತಿಂಗಳು ಮರೆಯಾಗಿದೆ. 'ಅ-ಅರಸ'ವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಗಳಲ್ಲೂ ರಾಜರೇ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಯಾವುದೋ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ, 'ಇಳೆ'ಯನ್ನು ನಾನು ಬೇರೆಲ್ಲಿಯೂ ಕಂಡಿಲ್ಲ. 'ಉಗಿಬಂಡಿ'ಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬಂಡಿ ಎಲ್ಲೋ, ಯಾವಾಗಲೋ ದಾರಿತಪ್ಪಿಯಾಗಿದೆ. ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟೋ ಪದಗಳು ನಮಗೆ ಪರಿಚಯವೇ ಇಲ್ಲ.

ಎಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನೋಡಿ, ಇದ್ದರೂ ಇಲ್ಲದಂತಹದ್ದು.

ನಾನು ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯಬೇಡಿಯೆಂದು ಎಂದೂ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಕನ್ನಡದ್ದೇ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಎಂದಷ್ಟೇ. ಇದೆಲ್ಲಾ ನಮಗ್ಯಾಕೆ ಎನ್ನುವುದಾದರೆ, 'ಕನ್ನಡವನ್ನು ಕನ್ನಡಿಗರಲ್ಲದೇ ಬೇರಾರೂ ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ' ಎಂಬುದೇ ನನ್ನ ಉತ್ತರ.

ಮೇಲಿನ ಬರಹದಲ್ಲಿ, ನಾನು ಕೂಡ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದರೆ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಪದಗಳಿಲ್ಲದೆಯೋ, ಇಲ್ಲ, ಇದ್ದೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರದೇ ಅಷ್ಟೆ. ಇದ್ದೂ ಬಳಸಿದ್ದರೆ ಸಮನಾದ ಕನ್ನಡ ಪದಗಳನ್ನು ದಯವಿಟ್ಟು ಸೂಚಿಸಿ.

Please, Please Vote for me !

"If you want me to win, please, please vote for me.
Please type xx xxxx and send it to yyyy.
Please send as much SMSs as you can."

ufff, I am fed up listening to the that statement multiple times in almost every 'Talent Hunt'(?) programme on TV. Almost every so called 'Talent Hunt' programme boils down to participants pleading to the audience to vote for them to make them win!

Talent should always be judged by a team of experts in the respective field. Experts can appropriately recongnise the ability of the participant.

At present, all these 'Talent Hunt' programmes have become a 'joke'. They neither stress on the talent of the participant, nor they allow him/her to be judged by a panel of judges. Though experts are present, they are just to 'praise' or 'criticise very little' the participant. These programmes involve make overs for the participants with designer clothes and colored hair, with those brands promptly being displayed in the background! The 'talent' takes a back seat.

After every performance, the participant regardless of whether he/she performed good or bad, pleads to the audience to vote for him/her to save from elimination. Everybody in the audience is not able to judge the talent of the participant. They can neither catch the participant's mistakes nor judge their capability. Most of them go by their looks. Now comes the regionalism which plays a 'monster' role. People vote for the participant who hails from their region regardless of whether he/she was good or bad. People in Assam and Meghalaya are holding rallies to ask people over there to vote for the participant from their region. Adding to this even the participants ask for votes in their mother tongue to get votes from 'their' people. Disgusting!

The winners of last seasons of these 'Talent shows' are no where today. They are no where to be seen. Why? because they were not the best talents! Where is Abhijeet Sawant? where is Sandeep Acharya? Where is Sanjaya Malakar? They were stars made by the TV rather than the audience. They will be stars till that season of the programme ends.

On the other side, the programmes where the winners were judged by a panel of judges have produced the best talents. 'Meri Awaaz Suno' gave highly talented Sunidhi Chauhan to the music industry. 'TVS SaReGaMa' brought Sonu Nigam, Shreya Ghoshal, Archana Udupa to the lime light. Even the present 'Ede Tumbi Haduvenu' on ETV Kannada is bringing the best child talents to the people with children being judged by experts in the music field. All those programmes have/had made people wait anxiously every week for them to enjoy the performances by the best talents.

Almost every talent hunt show is just behind the money and not the talent. Talent show is being made into 'Audience Voting' show by the big money, the cellular operators are offering to the programme. These programmes are clocking more TRPs because people want to see 'their' candidate winning. Is there end to these 'Audience Voting' Talent hunts?

And now, this 'Talent Hunt' has spilled over to 'Wonders of the World'! New7Wonders is asking people of the globe to select the 'Next 7 Wonders of the World' among many Ancient Monuments of the world. People of a country are voting en masse to the monument of their country. Indians are including Taj Mahal in the 7 wonders they are choosing, Greeks are including for Acropolis of Athens, Brazilians Christ the Redeemer in Rio, Chinese The Great Wall of China.

First of all making a select few as 'Wonders of the world' itself is not justice. Every monument is wonder on its own. Pyramids cannot be compared to Taj Mahal. Great Wall of China cannot be compared with Macha Pichu of Peru. Upon this, electing them through voting in global level just makes people high on regionalism rather than making them select the truly great ones. I am sure almost all of them wouldnt have seen every participant in the monument list. If Acropolis fails to get into among the seven finally, nobody can say its not a wonder!

Already beauty contests like Miss World have become prey to this 'Audience Voting'. I just hope the day will never come when the winners of the Gymnastics or Diving or Fencing in Olympics are not selected by the global audience vote!

ಟಪ್.. ಟಪ್.. ಟಪ್

ಟಪ್.. ಟಪ್.. ಟಪ್... ಎಂದು ಹೊರಗೆ ಮಳೆ ನೀರಿನ ಹನಿಗಳು ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿವೆ.

ಮಳೆಗಾಲ ಬಂದಾಗಿದೆ. ಮಳೆಯ ಕಪ್ಪು ಮೋಡಗಳು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸಾಗುತಿವೆ. ಮಳೆಗಾಲವೆಂದರೆ ಅದೇನೋ ವಿಶೇಷ.

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರು. ತಣ್ಣನೆಯ ಗಾಳಿ. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಒದ್ದೆ. ಭತ್ತದ ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಸಸಿಗಳು. ಮೈದುಂಬಿ ಹರಿಯುವ ನದಿಗಳು. ಭೋರ್ಗರೆಯುವ ಜಲಪಾತಗಳು. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಕೊಡೆಗಳು. ಮಕ್ಕಳ ಹೊಸದಾದ ರೈನ್-ಕೋಟ್‍ಗಳು. ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ಶುಭ್ರ-ಸ್ವಚ್ಛ.

ಊಟದ ಜತೆಗೆ ಎಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ಕರೆದ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಒಣಗಿಸಿಟ್ಟ ಹಪ್ಪಳ, ಸಂಡಿಗೆ, ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ ಮಾವಿನ ಮಿಡಿ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ. ಮಳೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಬಿಸಿ-ಬಿಸಿಯಾದ ಕಾಫಿಯನ್ನು ಹೀರುವುದೇ ಆನಂದ. ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನೀರಿನ ಹೊಂಡದಲ್ಲಿ ಕಾಲಾಡಿಸಿ ಬರುವುದೇ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಅನುಭವ. ಇನ್ನು ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೊಡೆ ಹಿಡಿದು ಸೈಕಲ್ ತುಳಿಯುವುದೇ ಒಂದು ಸಾಹಸವೇ ಸರಿ. ಕೆಸರು, ಕೊಚ್ಚೆ, 'ಪಾಯಸ'ಗಳ ಮೂಲಕ 'ಲಾಂಗ್ ಜಂಪ್' ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಡೆದಾಡುವುದೂ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಸಾಹಸವಲ್ಲ. ಜತೆಗೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಒಣಗದ ಒಗೆದ ಬಟ್ಟೆಗಳು. ಹೊರಗೆ ನಿಲ್ಲದ ಮಳೆ.

ಸರೀ... ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಬೀಳುವ ಅಷ್ಟೊಂದು ನೀರು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ? ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಾದರೆ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಹೊಂಡ, ಕೆರೆ-ಕಟ್ಟೆ ಬಾವಿಗಳಿಗೆ ಸೇರುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ನಗರ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ನೀರು ಚರಂಡಿಗೆ ಸೇರಿ ಕಲುಷಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಮಣ್ಣಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರನ್ನು ಮಣ್ಣೇ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದ್ದ ಕೆರೆ-ಕಟ್ಟೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒಡೆದು ಹೊಸ-ಹೊಸ ಬಡಾವಣೆಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಯಾಗಿದೆ. ಮೇಲೆ ಮೇಲೆ ಕಟ್ಟಿರುವ ಮನೆಗಳಿಗೆ ನೀರು ಪೂರೈಸಲು ಕೊಳವೆ ಬಾವಿಗಳನ್ನು ತೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಏರುತ್ತಿರುವ ಕೊಳವೆ ಬಾವಿಗಳ ಸಂಖೆಯನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ಜನ ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಸದಾಕಾಲ ದೊರೆಯುವುದೆಂದು ನಂಬಿರುವ ಹಾಗಿದೆ. ಈ ಕೊಳವೆ ಬಾವಿಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ದಿನ ನೀರು ಇದ್ದೀತು?

ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಈಗಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಕೆರೆಗಳೂ ಹಿಂದಿನ ಅರಸರು, ಪಾಳೇಗಾರರು ಕಟ್ಟಿಸಿರುವುದಷ್ಟೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಸರ್ಕಾರ ನದಿಗಳಿಗೆ ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಕಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿತೇ ಹೊರತು ಕೆರೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ನದಿ ನೀರನ್ನೇ ಆಸರೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಮನೆಗೆ, ಹೊಲಕ್ಕೆ, ಗದ್ದೆಗೆ, ತೋಟಕ್ಕೆ, ಕಾರ್ಖಾನೆಗೆ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ನದಿ ನೀರೇ ಗತಿ. ಆದರೆ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಪೂರೈಸುವುದಕ್ಕೆ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ನೀರಿದೆಯೇ? ಕೆರೆ ಕಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೂಳು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀರೇ ನಿಲ್ಲದೆ ಬತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತಿವೆ.

ಈಗ ಕಾಲ ಮೀರಿದೆ. ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕೆರೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸುವಷ್ಟು ಜಾಗ ಸರ್ಕಾರದ ಬಳಿ ಇಲ್ಲವೂ ಇಲ್ಲ. ಜನರೇ ಎಚ್ಚಿತ್ತು ಕೊಳ್ಳಬೇಕಷ್ಟೆ. ನೀರಿನ ಮೌಲ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಜ್ಞಾನ ಅಷ್ಟಕಷ್ಟೆ. ನೀರನ್ನು ಪೋಲು ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿದ ಕೈ. ಕುಡಿಯುವ ನೀರನ್ನು ಕಾರು ತೊಳೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಬಳಸುತ್ತೇವೆ. ನೀರಿನ ಪುನರ್ಬಳಕೆಯ ಕಡೆ ನಾವಿನ್ನೂ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯೂ ಮುಂದೆ ಇರಿಸಿಲ್ಲ.

ಈಗಾಗಲೇ ಸರಿಯಾದ ಪ್ರಮಾಣದ ಮಳೆ ಬರದಿದ್ದರೆ ಹಾಹಾಕಾರವೇಳುವ ಸ್ಥಿತಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿದೆ. ಜತೆಗೆ ನದಿನೀರಿನ ವಿವಾದಗಳು. ನದಿಯಲ್ಲಿನ ನೀರು ಏರುತ್ತಿರುವ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಹಾಗೆ ಏರುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲಾ! ನಮ್ಮ ನೀರಿನ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸಲು ಉಳಿಯುವುದು ಎರಡೇ ದಾರಿ. ಒಂದು ಸಮುದ್ರದ ನೀರನ್ನು ಉಪ್ಪು ತೆಗೆದು ಬಳಸುವುದು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗುವ ವಿದ್ಯುತ್ತನ್ನು ಎಲ್ಲಿಂದ ತರುವುದು? ಉಳಿದ ಇನ್ನೊಂದು ದಾರಿ ಬೀಳುವ ಮಳೆಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹನಿಯನ್ನು ಶೇಖರಿಸಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು. ಈಗೀಗ ಸರ್ಕಾರ ಹಾಗೂ ಜನರೂ ಕೂಡ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಒಲವನ್ನು ತೋರಿದ್ದಾರೆ. ಇದನ್ನು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಪಾಲಿಸಿದರೆ ನೀರಿಗಾಗಿ ಎದ್ದಿರುವ ಹಾಹಾಕಾರ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ಕಡಿಮೆಯಾದೀತು. ಭೂಮಿಯ ಅಂತರ್ಜಲವನ್ನು ಪುನಃಶ್ಚೇತನಗೊಳಿಸಬಹುದು. ಆಫ್ರಿಕಾ, ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಎದುರಿರುತ್ತಿರುವ ಬರವನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಮೈ ಜುಮ್ಮೆನ್ನುತ್ತದೆ. ಆ ದೇಶಗಳು ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಹೇಗೋ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಿವೆ. ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲೂ ಅಂತಹದ್ದೇ ಬರ ಬಂದರೆ ದೇವರೇ ಗತಿ !

ಛೆ! ದೊಡ್ಡವರಾಗುತ್ತಾ, ದೇಶದ, ಜಗತ್ತಿನ ನೈಜ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ನಮಗೆ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾಗ ಅನುಭವಿಸುವ ಆ ಸುಖ, ಶಾಂತಿ, ನೆಮ್ಮದಿ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತವೆ. ನೋಡಿ, ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಳೆಗಾಲದ ಆ ನೆನಪುಗಳು ಇಂದಿನ ಕರಾಳ ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾದವು.